Ons vorige verhaal eindigde met regen in Rurrenabaque, en helaas is de regen die dagniet meer opgehouden.Dit had alsBoliviaansgevolg dat ons vliegtuig niet vertrok. Tijd voor plan B: de bus naar La Paz. Helaas was de gevaarlijkste weg ter wereld (meer dan 200 doden per jaar) onbegaanbaar voor de bus. Dus gingen we voor plan C: met 6 andere gestrande toeristen een jeep huren om op tijd in Oruro aan te komen voor haar beroemde carnaval.

De weg viel ons reuze mee, er lag slechts 1 vrachtwagen in de berm!! (zie foto´s). Het was niet te vergelijken met de modderweg van Trinidad naar San Ignacio.

Doodmoe maar op tijd kwamen we aan in mijnstadje Oruro, 4 uur ten zuiden van La Paz. Gedurende 2 dagen hebben we carnaval op z´n Zuid-Amerikaans gevierd. Waarbij in Nederland waarschuwingen werden gegeven over afgevroren oren en tenen, stonden wij in een heerlijke 25 graden. Van tien uur ´s ochtends tot vier uur ´s nachts dansten duizenden mooi verkleede bolivianen uit alle windstreken van het land met hun dansgroep in de optocht. Het carnaval van Oruro is uniek vanwegehaar grote verscheidenheid in dans, prachtige outfits enhaar grootsheid. Alcoholontbreekt niet; waar de dansers de eerste dag nog netjes hun pasjes deden, konden ze de dag erna nogamper op hun benen enhoge hakken staan. Hotels waren onbetaalbaar, gelukkig mochten we samen met 20 anderen in de huiskamer van een Boliviaanse slapen. Naastde dans warenwaterballon- en schuimspuitgevechten erg populair, waarbij de ballonnen gelukkig niet gevuld waren met olie, verf en urine zoals in Santa Cruz.

Het was een onvergetelijke ervaring!! Zie foto´s en video´som een beter beeld ervante krijgen.

Elvira & Ruud