Niet echt onze stijl, maar tijdtechnisch hebben we in een klein weekje de hoogtepunten van zuid-west Peru gezien. Ten eerste hebben we met een onstabiel mini-vliegtuigje over de Nazca-lijnen gevlogen. Dit zijn grote afbeeldingen van bovenal dieren gevormd door lijnen in zand. In de woestijnachtigte omgeving ligt ook een enorme ´begraafplaats´, waar duizenden botten en mummies zijn gevonden van verschillende voorgaande bevolkinsgroepen. De overblijfselen liggen in 12 gerestaureerde graven, maar de botten zie je overal om je heen boven het zand uit steken. Erg bizar!

Een paar uurtjes verderop hebben we twee dagen heerlijk gerelaxt aan het grote zwembad van ons hotel in de oase van Huacachina. Dit dorpje ligt gebouwd om een oase midden in de woestijn. De buggy-tour die we daar deden was echt fantastisch (zie foto´s en video´s), net een achtbaan. ´s Avonds slurpten we aan plastic flesjes gevuld met de 8 dagen oude wijn genaamd Cachina, eenmalig gebrouwen ter ere van het jaarlijkse wijnfeest in Ica, het stadje naast Huacachina. Door dit festival hadden we ook het geluk de dag erna het druivenstampen mee te maken, waarbij jonge rondborstige koninginnen met hun blote voeten al dansend een hoop druiven persten (zie filmpje) Dit vond plaats op een pisco- en wijnbodega, die wij natuurlijk niet zonder alle soorten te hebben geproefd verlieten.

Na de kortste busrit van onze trip tot nu toe kwamen we aan in Pisco, een kustplaatsje die in 2007 hard getroffen is door een aardbeving, waarbij 80% van de stad is weggevaagd. Anno 2010 ziet de stad er nog niet veel beter uit; kerken zijn gehuisvest in rieten hutten en er staan vele triplex-woningen tussen de paar gebouwen die wel zijn blijven staan. Vanuit Pisco pakten we de boot naar de Islas Ballestas, de ´Galapagos eilanden voor de arme student´, voor als je toch wat mooie dieren wil spotten voor weinig geld. In een Patagonië-flashback zagen we ongelooflijk veel vogels (pelikanen en allerlei andere vreemde vogels waarvan de de naam niet weten), zeeleeuwen met hun baby´s, pinguins en dolfijnen.

Helemaal paranoia gemaakt door iedere Peruaan die we tegen kwamen en ons waarschuwde goed op je spullen te letten, kwamen we aan in de hoofdstad Lima. Na een fotorondje kerken hebben we vol bewondering de catacombe met 20.000 lijken en de eeuwenoude bibliotheek in de San Fransisco-kerk aanschouwd.

Het gebergte van de Cordillera Blanca met haar ontelbare witte bergtoppen ten noorden van Lima wacht op ons, dus...

Hasta pronto!