Inmiddels zijn we alweer een weekje in Ecuador, maar van Peru hebben jullie onze laatste indrukken nog tegoed.

In Cajamarca bezochten we interessante pre-inca kanalen en graftombes uitgehakt in de rotsen, maar de hoofdatractie vanCajamarca zijn de sporen die de laatste Inca-koning Atahualpa heeft achtergelaten. We namen een bad naast het stoombad waar deze strijder zijn wonden waste en bezochten de kamer waar hij gevangen zat met zijn gouden el zilveren schatten welke zijn vrijlating zouden moeten afkopen. Helaas wardende schatten door de Spanjaarden ingenomen en is hij tegen de bolftes in toch onthoofd met een inmense steen die ook te bewonderen is in de schatkamer. Zouden de Peruanen het liegen hier geleerd hebben?

In Chiclayo deden we niet veel meer dan karaoken, uitgaan met lokale studenten en een bezoekje brengen aan het beste museum van Zuid-Amerika: de schatten van de Señor van Sipán. Bij de piramides van de pre-inca bevolkingsgroepen Moche en Lambayeques vonden ze recentelijk verschillende lichamen van leiders van deze gemeenschappen, waarnaast de onvooorstelbaar mooie schatten begraven lagen (o.a. sierraden, kleding, allesvan goud en zilver). Helaas werd er geen toestemming gegeven om foto´s te maken, zoals nergens in Peru!!

Na precies een maand bereikten we de grens met Ecuador, waarvan we totaal niet wisten wat ons te wachten stond. Peru heeft ontzettend veel moois te bieden, maar na een maand vertoeven tussen de dag-in-dag-uit liegende Peruanenwaren we erg opgelucht ons onder de extreem vriendelijke Ecuatorianen te bevinden.

Wat ons vooral verbaast is de aanwezigheid van vele inheemse mensen (indígenas) in prachtige traditionele kleding. Dit hadden wij nooit verwacht, aangezien Ecuador beter ontwikkeld zou zijn dan haar buurlanden. Het is echter een mooie mix tussen traditionele en moderne invloeden. Tot nu toe zijn we overal met open armen glimlachend ontvangen en voelen we ons erg welkom.

Cuenca, de eerste stad die we aandeden in Ecuador, is zeker één van de mooiste steden die we tot nu toe hebben gezien. Onze volgende stop was het folklorische dorpje Aulausi, waar vanuit Ecuador´s trots, namelijk een oude stoomtrein, zou vertrekken naar de Devil´s Nose, een zigzagweg dwars door een adembenemend groen landschap. Tot Ruud´s grote verdriet reed te trein niet, dus besloten we het traject in 5 uur te lopen. Na overmaat van ramp beet een hond Ruud bij aankomst terug in het dorp onverwachts in zijn been. Onze angst voor rabiës kan in dit land pas na 8 dagen weggenomen worden, als bekend wordt of de hond nog leeft. Volledig tegen het GGD-beleid in geven ze hier niet direct injecties maar wachten ze rustig 8 dagen af. Als de hond sterft, zal rabiës worden geconstateerd en zal Ruud met spoed worden behandeld.

Dus… al er de komende tijd geen nieuwe update meer komt…

Ps jammer genoeg 1 camera minder op zak, maar gelukkig had Elvira er nog een waarmee we de laatste dagen foto`s konden maken. Nu helpen DHL en de moeder van Ruud ons binnen zeer korte tijd aan een nieuwe camera uit NL, want die van Elvira heeft het inmiddels ook bijna begeven. Heel erg bedankt hiervoor!