Daar zijn we dan, in Mexico stad, bij ons beter bekend als de gevreesde eindhalte van onze reis... Het is moeilijk te beseffen dat we over precies 2 dagen het vliegtuig instappen richting het thuisfront. Maar eerst hier nog een beschrijving van onze bezigheden van afgelopen tijd.

We hebben vooral veel indrukwekkende oude stenen bekeken in onder andere Uxmal, Palenque & Chitchen Itza. In Merida werden we getrakeerd op wekelijkse openlucht salsa waarbij de drukke straten worden omgetoverd tot danszaal. De jeugd was nergens te bekennen en de straten stonden vol met bejaarden die in hun laatste levensjaren nog redelijke bewegelijke danspassen uitvoerden.

In San Cristobal werden we herenigd met onze Oostenrijkse vriend Marcell, die daar een week de beest had uitgehangen. Het weer was helaas wat minder, het deed ons nogal denken aan het normale weer in Nederland, regen, kou en regen, maar dit werd veroorzaakt door de orkaan Alex die even gedag kwam zeggen op het continent. Na 2 dagen waren we dit dan ook heel erg zat en kozen we ervoor de biezen te pakken en te vluchten naar beter weer. Het kon natuurlijk niet zo zijn dat jullie thuis met 30 graden zitten en wij in de kou!

Met tassen vol souveniers trokken we verder in de richting van Mexico stad. We stapten uit in Oaxaca, een koloniale stad gelegen tussen mooie bergen zodat Marcell weer kon gaan paragliden en wij ronddwaalden door de stad in een heerlijk zonnetje. Wel bezochten we met zijn allen de ruines van Monte Alban, erg mooi gelegen bovenop een bergtop.

Hierna werd het dan toch echt tijd om naar Mexico stad af te reizen. Hier stond meteen de halve finale op het programma. Het Zocalo (het centrale plein van de stad) was omgetoverd tot een voetbal walhalla met mega schermen en stond vol met 90.000 Mexicanen en 20 Nederlanders. Wat we daar meemaakten ging ons ver te boven. Soms konden we het scherm niet eens zien door de hordes fotografen en journalisten die allemaal het mooste plaatje van ons wilden schieten. Het resultaat stond de volgende dag ook mooi in verschillende kranten.

Nog 2 dagen en dan is het dan echt voorbij. We kijken terug op 8 geweldige maanden met vele mooie, maar soms ook moeilijke situaties. Vooral het bussen is voor ons een werkwoord geworden, waarbij we meer dan 1/8e van onze reis in dit vervoersmiddel hebben doorgebracht... Helaas zat iedereen er erg ver naast, schijnbaar beseffen jullie niet hoe groot dit continent is, want we hebben er maar liefst 749 uur, oftwel iets meer dan 31 dagen van 24 uur over gedaan om van Rio de Janeiro naar Mexico stad te komen!!! (dit zijn puur lange afstandsbussen van A naar B, dus geen tours of lokale stadsbussen meegerekend) Dus felicitaties voor Jos, want jij zat er het dichtste bij met 487 uur.

Zaterdag hopen wij om 14.40 uur aan te komen op Schiphol. Sommige van jullie zullen we daar zien, andere zeer spoedig ergens anders! Iedereen bedankt voor de leuke reacties, het medeleven en de kado gegeven fotoruimte.

Liefs Elvira & Ruud